آه

                         آه

در موسمِ بهاران . . . . . در زیر چترِ باران،

در خلوتی چو زندان . . . در برجِ سنگساران،

با محنت و غم و رنج . . . . اندوهِ بی‌شماران،

با چَشمِ تَر تَر از تَر . . . . . . از چَشمِ داغ‌داران،

در دفتری به صد برگ . . . . از سرو یا چناران،

با خونِ گل نوشتم . . . . . . . آه از فراقِ یاران.

            فرامرز آشنای قاسمی

               تهران- بهار ۱۳۹۸