آه
در موسمِ بهاران . . . . . در زیر چترِ باران،
در خلوتی چو زندان . . . در برجِ سنگساران،
با محنت و غم و رنج . . . . اندوهِ بیشماران،
با چَشمِ تَر تَر از تَر . . . . . . از چَشمِ داغداران،
در دفتری به صد برگ . . . . از سرو یا چناران،
با خونِ گل نوشتم . . . . . . . آه از فراقِ یاران.
فرامرز آشنای قاسمی
تهران- بهار ۱۳۹۸