اشاره!

                              اشاره!

ای که به کس نمی‌دهی، جرعه‌ای از جامِ جَمَت

شید شو و جهان بتاب، شعله‌ای زان شور و شَرَت

……………………………………………………………………………………

شب‌به‌سحر، ظهر به‌شام، لحظه‌به‌لحظه، دَم‌بِه‌دَم

از تو اشاره گر شود، سر بِنَهَم من به رَهَت

                 فرامرز آشنای قاسمی

                تهران – تابستان ۱۳۹۹